Kinglet Madeira - Regulus madeirensis, soort

Korolki (lat.regulus) is een geslacht van vogels uit de orde van zangvogels, de enige in de familie van kingfishes (Regulidae).

Uiterlijk

De snavel heeft een rechte, dunne snavel, waarvan de randen concaaf zijn, en de neusgaten zijn bedekt met leerachtige schubben, een licht gekerfde staart, een tarsus, gekleed met hoornachtige toppen en los, dicht verenkleed, dat zich onderscheidt door heldere kleuren op de kruin van het hoofd. 7 soorten gevonden in Europa, Azië en Noord-Amerika. Geelkop K. (R. cristatus), 9,6 cm lang, de overheersende kleur van de bovenkant is olijfgroen met olijfbruin, het bovenste deel van de kop is goudgeel, de langwerpige veren van de kroon zijn helder oranje, de onderkant is roestig-geelachtig- wit, de zijkanten zijn roodbruin, het vrouwtje verschilt daarin dat het midden van de kroon niet oranje is, maar geel. Het wordt gevonden in heel Europa tot het verre noorden en in Azië tot het Amoer-gebied, voornamelijk in naaldbossen, vooral in dennenbossen. Roodharige K. (R. ignicapillus) is vergelijkbaar met de vorige, maar meer geel van kleur, een brede vlek op de kruin van het hoofd is donkeroranje, het voorhoofd is roodbruin, een smalle streep die de voorkant van het hoofd omhult en breed boven het oog is zwart , er is een wit streepje onder het oog, de kruin van het vrouwtje is geelachtig oranje.

Oppervlakte

Het wordt gevonden in Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië, Rusland en Griekenland. Hij leeft het liefst in naaldbossen, vooral sparren.

Levensstijl

In hun manier van leven zijn beide soorten vergelijkbaar, ze leven voornamelijk op hoge bomen, zijn gevestigd of zwerven, voeden zich met kleine insecten en zaden, hun belangrijkste voedsel in de winter bestaat uit eieren en insectenlarven. Kuikens worden uitgebroed in mei en juli, bolvormige nesten gemaakt van mos, wol, web van rupsen en bekleed met veren die de ingang van het nest gedeeltelijk bedekken, hebben dikke muren, worden aan de uiteinden van dunne takken geplaatst en zijn goed verborgen in de takken. Het eerste legsel bestaat uit 8-10, het tweede uit 6-9 zeer kwetsbare eieren van 13 mm lang, witachtig grijs of bleekrood met grijze stippen en aders. Kuikens worden gevoerd met kleine insecten.

Aantal soorten in "zuster" taxa

Interspecifieke vogelconflicten worden verklaard door competitie en hybridisatie

Veel dieren bewaken hun territorium angstvallig tegen de invasie van vreemden. Dit is logisch als het gaat om een ​​vertegenwoordiger van zijn eigen soort. Een persoon die tot een andere soort behoort, wordt echter vaak het doelwit van een aanval. Lange tijd werd aangenomen dat een dergelijke interspecifieke territorialiteit slechts een bijproduct was van intraspecifieke territorialiteit. Met andere woorden, de eigenaar valt de vreemdeling per ongeluk aan en beschouwt hem als een familielid.

Nieuw bewijs suggereert echter dat het beschermen van een gebied tegen andere soorten adaptief is. Het kan ontstaan ​​en aanhouden wanneer verschillende soorten strijden om een ​​bepaalde hulpbron, zoals voedsel of onderdak.

Een team van zoölogen onder leiding van Jonathan P. Drury van de Universiteit van Durham voerde een grootschalig onderzoek uit naar de concurrentie tussen soorten om territorium, aan de hand van het voorbeeld van Noord-Amerikaanse zangvogels. Na analyse van de literatuur ontdekten wetenschappers dat dit gedrag typerend is voor 104 van hun soort. Dit is 32,3 procent van het totale aantal zangvogelsoorten in Noord-Amerika. De concurrentie tussen soorten is dus wijdverbreider dan eerder werd gedacht.

Volgens de auteurs komen vogels in de meeste gevallen in conflict over territorium met een vertegenwoordiger van een specifieke soort. Er zijn verschillende factoren die de kans vergroten om een ​​paar concurrerende soorten te vormen. Vogels die in dezelfde biotoop leven, vergelijkbare afmetingen hebben en in holtes nestelen, zijn bijvoorbeeld eerder betrokken bij conflicten over territorium. Voor soorten die tot dezelfde familie behoren, speelt een andere factor een belangrijke rol: de kans op hybridisatie. Als twee soorten met elkaar kunnen kruisen, zullen hun mannetjes waarschijnlijk agressief op elkaar reageren.

Op basis van de verkregen gegevens concluderen de onderzoekers dat interspecifieke territoriumconflicten tussen vogels niet per ongeluk ontstaan. Dit gedrag is een adaptieve reactie op concurrentie om een ​​beperkte hulpbron, evenals een mechanisme om hybridisatie tussen nauw verwante soorten te voorkomen.